Tłumacz medyczny to niełatwy zawód. Wymaga skrupulatności, precyzji, cierpliwości, wnikliwości czy znajomości mianownictwa anatomicznego, zrozumienia procesów fizjologicznych i biochemicznych na poziomie molekularnym przynajmniej w dwóch językach, w tym w ojczystym.
Osoba tłumacza medycznego online
Tłumacz medyczny to zwykle biegły językowo, nierzadko też praktykujący zawodowo, lekarz. Jeśli pracuje zdalnie, otrzymuje zlecenie tłumaczenia dokumentów medycznych z biura tłumaczeń przez Internet. Można wówczas nazwać go tłumaczem medycznym online, słowo „online” oznacza bowiem w języku angielskim działalność w świecie wirtualnym, z kontaktem przez światłowód.
Medyczne tłumaczenia pisemne dla osób prywatnych przeważnie obejmują dokumenty z zakresu leczenia szpitalnego i ambulatoryjnego, przy czym tłumaczenie wypisu ze szpitala bądź kliniki to główny dokument przekazywany w biurze tłumaczeń specjalistycznych do tłumaczenia medycznego, czasem w wersji przysięgłej. Zatem jeśli przekład tekstu medycznego ma zostać okazany w urzędzie lub instytucjach przyznających odszkodowania z tytułu uszczerbku na zdrowiu bądź świadczenia rentowe, jego poświadczeniem (uwierzytelnieniem) ostatecznie zajmie się tłumacz przysięgły, podczas gdy lekarz może być autorem tejże translacji w przypadku pracy dwuetapowej, gdy zlecenie trafia do wyspecjalizowanego biura tłumaczeń, takiego jak np. Best Text.
Tłumaczenie karty informacyjnej leczenia szpitalnego, czyli medyczne tłumaczenie wypisu ze szpitala na język angielski
Wypis medyczny stanowi indywidualną, z założenia kompletną dokumentację medyczną przypadku pacjenta, z której w przyszłości będą korzystali lekarze prowadzący. Zgodnie z obowiązującymi przepisami pacjent oczekujący na wyjście ze szpitala po odbytym zabiegu chirurgicznym, innej formie terapii lub kompleksowej diagnostyce powinien otrzymać wypis szpitalny.
Jego synonimem jest karta informacyjna leczenia szpitalnego. Na język angielski dokument ten zazwyczaj tłumaczy się jako Hospital Discharge Summary. Zamiennie można też użyć sformułowania Hospital Treatemnt Records. Każdy wypis ze szpitala bądź kliniki kończy się tzw. epikryzą (po angielsku Medical History Report). Z kolei epikryza stanowi zwięzły opis historii choroby pacjenta, zawierający przegląd diagnostyki i leczenia podczas jego pobytu w szpitalu. Ta część karty informacyjnej jest skierowana głównie do lekarzy, którzy będą opiekowali się danym pacjentem w przyszłości.
Tłumaczenie diagnozy medycznej z łaciny na angielski
Specjalne kody statystyczne informujące o chorobie zasadniczej oraz schorzeniach współistniejących również powinny widnieć w karcie informacyjnej z leczenia szpitalnego. Dolegliwości pacjenta także wymienione są w wypisie ze szpitala w formie słownej, jednak częstokroć widnieją w formie diagnozy medycznej wyłącznie w języku łacińskim. Łacina jest językiem medyków w Polsce, przy czym nie stosuje się jej w dokumentacji medycznej pacjentów krajów anglosaskich. Z tego względu łacińskie fragmenty karty informacyjnej również należy przełożyć na język angielski, nie można ich tak zwyczajnie, beznamiętnie przepisać.
Inne informacje zawarte w karcie informacyjnej z leczenia szpitalnego (historia choroby)
W wypisie znajduje się również punkt traktujący o wszystkich lekach („Zastosowane leczenie„), które podano pacjentowi podczas pobytu w szpitalu lub klinice. Szczegółowo podane są nazwy handlowe tych produktów leczniczych, ich postać farmaceutyczna (np. czopki, globulki, pigułki, tabletki powlekane, roztwór do wstrzyknięć, proszek itd.) oraz dawkowanie. W historii leczenia znajdą się też wszelkie procedury diagnostyczne i terapeutyczne, którym poddano pacjenta. Jeśli zatem wykonano zabieg chirurgiczny, w wypisie szpitalnym będzie znajdowała się informacja nie tylko na temat rodzaju operacji, lecz również znajdzie się tam szczegółowy opis samego jej przebiegu i związanych z nią procedur, np. anestezji. Lekarz anestezjolog we współpracy z pielęgniarką anestezjologiczną dokonują znieczulenia miejscowego (np. lidokainą) lub ogólnego, czyli narkozy (np. przy pomocy najsilniejszego znanego środka znoszącego czucie bólu – morfiny). W końcowej części wypisu znajduje się również punkt „Zalecenia” (po angielsku Recommendations), w którym lekarz prowadzący sugeruje pacjentowi, jak ów powinien się prowadzić po wyjściu z kliniki. Mogą tam znaleźć się np. takie informacje, jak porady typu oszczędzający tryb życia z nieprzeciążaniem stawu skokowego (zamiast chodzić lub biegać, można pedałować na rowerze) czy kolanowego (np. zakaz jazdy na nartach po operacji reperacji zerwanych ścięgien w kolanie ACL, LCL). Również będzie tam mowa o schemacie przyjmowania zaordynowanych leków, ze wskazaniem dawkowania. Jeśli po hospitalizacji pacjent okresowo jest niezdolny do pracy i otrzymuje zwolnienie lekarskie, w wypisie także pojawić powinna się informacja na temat okresu obowiązywania L 4. Wypis podpisują lekarz bezpośrednio odpowiadający za leczenie pacjenta i mu przypisany (lekarz prowadzący) oraz lekarz kierujący oddziałem szpitalnym, tj. ordynator. Karta informacyjna z leczenia szpitalnego to bardzo obszerne źródło wiedzy na temat historii choroby pacjenta.